Recenzja filmu: „Raid”

„Elitarna jednostka SWAT wkracza do siedziby kartelu narkotykowego. Komandosi nie wiedzą, że wieżowiec zamieniono w twierdzę pełną bezwzględnych, brutalnych i świetnie przygotowanych do ataku przestępców. Oddział wpada w pułapkę. Jedyną szansą na ucieczkę jest przedarcie się przez trzydzieści pięter wieżowca.”

Powiem tak, jeżeli ktoś chce obejrzeć old schoolowy odmóżdżacz, gdzie trup ściele się gęsto, kule permanentnie świszczą koło głowy, a scen walki wręcz nie powstydziłby się sam Bruce Le (i nie przesadzam tu ani trochę) – The Raid będzie świetnym wyborem.

Nie ma co się tu zbytnio rozpisywać, bo fabuła jest prosta jak drut. Elitarny oddział SWAT wpada w pułapkę i zostaje uwięziony w 30 piętrowym molochu, pełnym zdesperowanych psychopatów, pragnących ich zabić. Okazuje się, że misja nie była usankcjonowana i Antyterroryści nie mogą liczyć na wsparcie. Zaczyna się mordercza walka o przeżycie, gdzie ich wyjątkowe umiejętności, zostaną przeciwstawione przeważającym siłom wroga i jego szaleństwu oraz desperacji.

Można się oczywiście czepiać niedociągnięć w kwestii realizmu, czy słabej głębi psychologicznej postaci (większość bohaterów to po prostu „Antyterroryści”, których widz ma wyłącznie na tej podstawie „kupić” lub nie), ale chyba nie po to sięga się po filmy akcji?

Film daje widzowi wszystko co powinien, w kanonie tego gatunku – akcja mknie niczym rakieta, jest dramatycznie, ujęcia są świetne (także w zwolnionych tempach), a sceny walk zapierają po prostu dech w piersiach (to chyba jakaś odmiana Combat, ale efekty są piorunujące!). Na prawdę fajna pozycja żeby się wyluzować, wyłączyć mózg i móc cieszyć patrzałki niesamowitą wizualnie rozpierduchą. Typowe „męskie” kino, pod browar z kumplami. Mi tam się podobało. Moja ocena: 6,5/10.