Recenzja filmu: „Joshua”

„Pewien chłopak wraca do swojego miasta rodzinnego na pogrzeb swojego ojca, który ponoć wcześniej zabił dziecko. Wkrótce po przyjeździe spotyka swoich przyjaciół z dzieciństwa, którzy wydają mu się psychicznie niezrównoważeni. Jeden z nich to policjant nieudacznik, drugi – seryjny morderca, który okalecza kobiety w piwnicy. Obydwoje każą mu zmierzyć się z jego demonami przeszłości związanymi z tym, co przydarzyło im się w dzieciństwie.”

„Joshua” to typowe kino niezależne – mało znani aktorzy, mało znany reżyser itp., ale od strony technicznej (realizacja, gra aktorska itp.) filmowi nie można nic zarzucić. Fabuła na pierwszy rzut oka wydaje się dość sztampowa – główny bohater, dręczony nawracającymi koszmarami z dzieciństwa, po wielu latach wraca wraz ze swoją narzeczoną do rodzinnego miasteczka na pogrzeb ojca. Już na starcie spotyka swoich dawnych (notabene dosyć dziwnych…) przyjaciół, którzy dwuznacznie mu sugerują, że nie tylko oni czekali od dawna na jego powrót w rodzinne strony – co wzbudza wyraźną panikę w głównym bohaterze… Pomysł może się wydawać odgrzewanym kotletem, ale samo rozwiązanie „tajemnicy z przeszłości” (nie chcę tu wnikać w szczegóły, by nie psuć wam przyjemności z oglądania filmu i pozwolenia się „zaskoczyć” reżyserowi) i ogólnie końcówka tego obrazu – są zdecydowanie nieszablonowe jak w większości tego typu filmów. Reżyser stawie też kilka pytań, na które oglądający musi sobie odpowiedzieć sam – czy „piekło” to rzeki wrzącej lawy, gotujące się w smole dusze i diabły z trójzębami w łapach, czy może prawdziwe piekło tkwi w człowieku i jego pokręconym umyśle? Czy da się uciec od tego co się uczyniło w przeszłości, czy może nasze popełnione czyny będą zawsze przy nas, bo nie da się uciec od samego siebie i tego kim na prawdę jesteśmy?

Film ogląda się bardzo ciekawie ponieważ przez cały czas coś się dzieje i z każdą minutą dostajemy do ręki kolejny kawałek układanki z przeszłości bohatera, która coraz wyraźniej układa się w przerażającą całość. A może tylko wycinek całości? Reżyser świetnie nakreślił w filmie postacie, które przewijają się na ekranie. Sama pokręcona rodzinka bohatera to mistrzostwo świata (zblazowana, rozwiązła siostra, nieboszczyk ojciec – morderca małych dzieci, wujek posuwający siostrę bohatera, matka zdradzająca objawy choroby psychicznej…), jego przyjaciele z dzieciństwa to także bardzo dziwne i niepokojące swym zachowaniem indywidua (bardzo dobrze zagrane role). Oglądając taką galerię postaci, widz już na starcie czuje niepokój, że za tą fasadą sennego miasteczka czai się coś bardzo niedobrego… Jeżeli do świetnie dawkowanej akcji (zaczyna się niczym lawina – od drobnego kamyczka – a później tempo coraz szybciej narasta), nieszablonowego rozwinięcia sztampowego pomysłu i zaskakującego zakończenia, dodamy jeszcze kilka całkiem niezłych scen gore – wyjdzie nam właśnie „Joshua”, bardzo dobry (jego ocena na FilmWebie to kpina) i wart polecenia horror. Moja ocena 8/10.